آبگرمکن استاندارد “مخزن دار” در اکثر خانه ها یافت می شود و تنها با کمی تعمیر و نگهداری می تواند سال ها کارکرد بدون مشکل را ارائه دهد.
در حالی که شیلنگ گاز آبگرمکن دیواری بدون مخزن که آب را برحسب نیاز گرم می‌کنند محبوب‌تر می‌شوند، نوع مخزن آن بسیار ارزان‌تر است و هنوز هم توسط اکثر صاحبان خانه ترجیح داده می‌شود.
آبگرمکن مخزنی در دو نوع گازی و برقی موجود است، همانطور که از نام آن پیداست، آبگرمکن مخزنی، آب سرد را گرم می کند و آب گرم را تا زمانی که برای لوله کشی ها شیلنگ گاز آبگرمکن دیواری و وسایل مختلف خانه مورد نیاز باشد، ذخیره می کند.
یک شیلنگ گاز آبگرمکن دیواری گازی بر اساس قانون فیزیک به نام همرفت کار می کند که نحوه افزایش گرما را مشخص می کند.
در مورد شیلنگ گاز آبگرمکن دیواری، آب سرد از طریق لوله تامین آب سرد وارد مخزن می شود تا آب سرد ثابتی را وارد مخزن کند.
آب سرد متراکم در پایین مخزن توسط یک مشعل گازی واقع در زیر مخزن مهر و موم شده گرم می شود.
همانطور که آب گرمتر می شود، در مخزن بالا می رود، جایی که توسط لوله تخلیه آب گرم خارج می شود تا آب گرم را در هر کجا که لازم باشد تامین کند.
لوله تخلیه آب گرم بسیار کوتاهتر از لوله غوطه وری است، زیرا هدف آن خروج گرمترین آب است که در بالای مخزن وجود دارد.
مشعل گازی که آب را گرم می کند توسط یک مجموعه تنظیم کننده گاز نصب شده در کنار آبگرمکن کنترل می شود که شامل یک ترموستات است که دمای آب داخل مخزن را اندازه گیری می کند و مشعل را در صورت نیاز روشن و خاموش می کند تا مجموعه را حفظ کند.
یک دودکش اگزوز از مرکز مخزن عبور می کند تا گازهای خروجی از داخل مخزن جریان یابد و از طریق یک دودکش یا لوله هواکش از خانه خارج شود.
