با این وجود، تولید سیب‌زمینی در هند هنوز به دلیل کمبود انواع با ویژگی‌های اقتصادی متنوع که گزینه‌های بهتری را در اختیار تولیدکنندگان سیب‌زمینی قرار می‌دهد، محدود است.
این کار باعث بالا بردن قیمت بذر سیب زمینی در سراسر کشور می شود.
ناکافی بودن بذر با کیفیت و کمبود زیرساخت ذخیره سازی. مهم ترین در این میان، ناکافی بودن مواد کاشت با کیفیت است، زیرا تأثیر مستقیمی بر بهره وری محصول دارد.
حجیم بودن و سرعت بذر بالا و سرعت تکثیر آهسته (پنج تا شش برابر) یک چالش منحصر به فرد برای تولید سیب زمینی بذر و زنجیره تامین آن است (یانگ، 1990).
از آنجایی که محصول به صورت رویشی با استفاده از غده به عنوان بذر تکثیر می‌شود، خیلی سریع تحلیل می‌رود و نیاز به جایگزینی بذر هر سال (به طور ایده‌آل یا بعد از هر 2 سال) دارد (Singh et al., 2018).
علاوه بر این، بذر یا کمبود عرضه دارد یا به دلیل قیمت بالا از دسترس کشاورزان خارج است.
مسائل مربوط به بذر به دلیل محدودیت در دسترس بودن مناطق بدون شته و تولید بذر در کشور تشدید می شود.
نشان داده شده است که بذرهای با کیفیت به تنهایی می توانند بهره وری را بین 15 تا 20 درصد افزایش دهند (شهب و همکاران، 2016).
شکاف بزرگی بین نیاز و عرضه سیب زمینی بذر گواهی شده در هند [آکادمی ملی علوم کشاورزی (NAAS)، 2021] وجود دارد.
موسسه تحقیقاتی مرکزی سیب زمینی (CPRI) وابسته به شورای تحقیقات کشاورزی هند (ICAR) هر ساله حدود 2400 تن بذر اصلاح کننده (بذر پایه) تولید می کند و 80 درصد آن را برای تکثیر آن به ایالت ها و سایر سازمان ها عرضه می کند ((ICAR- گزارش سالانه CPRI، 2020).
اگر این موجودی باید در سه مرحله، یعنی پایه 1، فونداسیون 2 و نمرات گواهی شده (طبق هنجارها) ضرب شود، ما می توانیم تنها حدود 0.5 میلیون تن بذر گواهی شده تولید کنیم.
با فرض نرخ جایگزینی بذر 100٪ (SRR)، تنها 10٪ از نیاز کل بذر را برآورده می کند و کسری حدود 4.9 میلیون تن را به جای می گذارد (Bucseth et al., 2020).
بذر با استفاده از روش های سنتی سیستم سنتی تولید بذر سیب زمینی در هند شامل تولید بذر پرورش دهندگان است.
- منابع:
