کفش‌های ورزشی مانند کفش اسپرت کاترپیلار که به یک کالای مد تبدیل شده است، اکنون بخشی از کالاهای مصرفی هستند.
همچنین کفش‌های دویدن، کفش اسپرت کاترپیلار، پیاده‌روی، پیاده‌روی سریع یا کراس کانتری، پیاده‌روی، کفش‌های زومبا یا گلف، به غیر از کفش‌های کتانی که با همه چیز می‌آیند کفش‌های ورزشی متنوع شده‌اند و حجم تولید آن‌ها اکنون به ارتفاعات جدیدی می‌رسد.
در کشورهای آسیایی تحت فشار عمومی و سیاسی، چندین شرکت اقدام به انتشار گزارش هایی در مورد تأثیرات زیست محیطی تولید کفش های ورزشی خود کرده اند.
برای کمک به آن‌ها، سازمان‌هایی مانند انجمن صنعت در فضای باز و ائتلاف پوشاک پایدار ابزار ارزیابی ایجاد کرده‌اند: شاخص اکو.
با این حال، 90 درصد از سایت‌های تولیدی که در کشورهای در حال توسعه واقع شده‌اند، شرکت‌ها توضیح می‌دهند که در مقابل پیمانکاران فرعی که اغلب تمایلی به ارائه اطلاعات ندارند، فاقد اختیار هستند، در نتیجه، گزارش های ارائه شده توسط برندها اغلب شفاف نیستند.
در طول تبدیل ماده اولیه مرحله اول زندگی یک محصول، یک جفت کفش با وزن 852 گرم، شامل بسته بندی، 4 کیلوگرم گازهای گلخانه ای، یعنی 29 درصد از کل انتشار را منتشر می کند، 26 ماده سه عنصر اصلی کفش را تشکیل می دهند: رویه، زیره و بسته بندی که جفت در آن فروخته می شود.
Vamp قسمت بالایی کفش است که کناره ها و بالای پا را می پوشاند، این 23٪ از جرم کفش است، اما به دلیل ترکیب آن پلی اورتان و پلی استر، مواد مشتق شده از نفت، 41٪ از انتشارات مرتبط با مواد را نشان می دهد، با این حال، تأثیر زیست محیطی آن بسیار کمتر از یک کفش چرمی است، به طوری که پرورش گاو 86 درصد از تأثیرات زیست محیطی چنین محصولی را به خود اختصاص می دهد.
به عنوان مثال، یک جفت چکمه چرمی، از بدو تولد حیوان تا فروش محصول، به 50 متر مربع زمین و 14503 لیتر آب تصفیه شده یا 25024 لیتر آب تصفیه نشده نیاز دارد.
